VERHALEN UIT HET PARK

In Nederland klagen wij vaak over het feit dat er zo weinig openbare toiletten zijn. Je bent in een stad en je moet zo nodig. Dan ben je eigenlijk genoodzaakt naar een café of restaurant te zoeken, waar je iets kunt gebruiken en waar je vervolgens je behoefte kunt doen. In winkels naar een toilet proberen te gaan, levert zo veel problemen op dat je, als het je al wordt toegestaan, het toilet niet droog bereikt. In ons land is wildplassen ook al niet toegestaan, hetgeen wij op z'n minst discriminatie ten opzichte van de dieren mogen noemen. Een verre van ideale toestand dus voor personen met hoge nood.

Niet dat die er in overvloed zijn, maar in Frankrijk kunnen we veel vaker een sanisette, openbaar toilet vinden. In de kleinere steden en dorpen zijn vaak openbare toiletten vlakbij de kerk gesitueerd.

Of het een vreugde is die openbare gelegenheden te betreden, is nog maar de vraag. Echter als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Meestal is het niet nodig om zo’n hygiënische papieren krans mee te nemen om de siège des toilettes, wc-bril, mee af te dekken, want die bril is er niet. Hurken of staan is geboden en voor toiletpapier moet men meestal zelf zorgen.

Als je denkt dat daarna alles opgelost is, heb je het mis. Het volgende probleem is: doortrekken! Wie het daarvoor bestemde instrument aanspreekt ziet plotseling een ware Niagara waterval zijn schoenen naderen. Vluchten is dan al niet meer mogelijk.

Toen wij vele jaren geleden in Bretagne kampeerden, stonden wij naast een Zeeuwse arts met zijn Noorse vrouw. Zij had voorzieningen getroffen. Jan, waar zijn mijn poeplaarzen riep ze, met een grappig accent, naar haar echtgenoot. Even later haastte ze zich over de camping op groene rubberen kaplaarsjes en met een rol onder de arm, richting de sta-toiletten.

Zorg dus dat je altijd vaardig bent. Die laarzen zijn wat moeilijk, maar ga wel ruim tevoren in de vluchthouding staan vóór je doorspoelt, en neem vooral zelf papier mee.

Ook het vragen naar het openbaar toilet kan een probleem opleveren. Als ze je school­frans niet verstaan, dan zijn er altijd nog van die lekkere platte uitdrukkingen, die in de woordenboeken zo netjes zijn opgenomen onder de naam: "lager stijlniveau".

"Cela me fait chier" - "Voulez-vous du PQ?";

Woorden die niet alleen onze, maar ook de Franse taal rijk is:

plee - vécés

pleepapier - PQ (papier cul)

Voor mensen die toevallig helemaal niet tegen vieze praatjes kunnen, zullen wij in het vervolg niet meer over chier, poepen en pisser, piesen praten, maar heel beschaafd over aller aux toilettes, ‘sanitair ontspannen’ spreken.

Klaas van Zijp