De Zaanstreek is terecht beroemd om zijn molen-verleden. Daarbij gaat het om allerlei slimme toepassingen, waarbij windkracht wordt omgezet in mechanische beweging voor de industrie. Een uitzondering vormen de poldermolens, (wind)watermolens, waarmee men de waterstand op peil houdt, maar verder geldt dat in de rest van Nederland, vooral in de beginperiode, bijna alle windmolens korenmolens waren. Vroeger stonden in Nederland, in iedere behoorlijke gemeente, één of meer korenmolens (meelmolens), Meel was immers een onmisbaar voedingsmiddel.Dit algemeen bekende principe van windkracht waarmee meel gemalen werd kwam vanuit Vlaanderen bij ons. Gaan wij nog verder terug dan blijkt het principe van de Hollandse windmolen uiteindelijk vanuit Zuid-Europa afkomstig te zijn. Men kende dus de windmolen in Frankrijk eerder. De molens die wij in Frankrijk aantreffen bezitten dan ook een meer oorspronkelijke vorm dan onze Hollandse molens.

In de omgeving van Daumazan zijn fraaie tochten te maken. Rijdt een keer vanaf St. Sulpice-sur-Lèze over de D74, welke weg langs de rechter oever van de Lèze voert, richting Beaumont-sur-Lèze. Al snel is rechts boven op de heuvels een schitterend voorbeeld van een oude Zuid-Europese windmolen (moulin à vent) te zien. Behalve windmolens treft men in Frankrijk, in de gebieden die rijk zijn aan snel stromende beken en rivieren, veel watermolens aan. Ook wanneer de molen is afgebroken, is de pleats waar hij stond meestal nog duidelijk te herkennen, zoals in de Arize, vlak bij la-Bastide-de-Besplas. Om voldoende waterkracht te garanderen werd een stuw aangebracht in de rivier of in de beek. Soms gebeurde dat in een omgeleid deel van de rivier, zoals bij le Mas-d'Azil.

Veel algemener zijn er watermolens, aangepast voor diverse industriële doeleinden, dan windmolens In le Mas-d'Azil is nog duidelijk tezien dat de watermolen daar leidde tot industrie.

De laatste nog werkende meel-molen van alle molens die langs de Arize hebben gestaan is "le moulin de Barrau" te Montesquieu-Volvestre