Routeschema van de 15e etappe

Omdat we dit spectacle extraordinaire wel eens van dichtbij wilden meemaken, zetten we de wekker (!) en verlieten we het park om ongeveer 9 uur 's morgens. Via de bakker in het dorp reden we richting Campagne. Daar moesten we kiezen, zouden we in Sabarat gaan kijken of toch maar in Carla-Bayle? We besloten linksaf te slaan naar Carla, mocht het daar te druk zijn, dan konden we altijd nog naar Sabarat gaan. Bij de rotonde van Carla reden we richting Le Fossat. Deze weg was bij de afslag naar Carla-Bayle afgesloten en aan de linkerkant van de weg stonden al een aantal, vooral Nederlandse, auto's geparkeerd. Dus keerden we de auto en zochten een parkeerplaatsje. Zo'n honderd meter verderop was er plaats genoeg in de bocht die de karavaan moest maken om aan het klimmetje naar Carla-Bayle te beginnen. We zochten een plaatsje in de berm, installeerden de kinderen op een plaid en zagen diverse park-bewoners. Dit colletje van de "buitencategorie" was even een Cazalèriaans colletje!



Volgens het schema dat verkrijgbaar was bij de receptie, zou de reclamekaravaan rond half 11 voorbij komen, maar we zaten er nog maar net, toen de eerste politiewagens en -motoren al langs kwamen rijden. Behalve een gendarme, stond er op de vluchtheuvel in de bocht ook een straatveger met een enorme bezem, die elke keer als er een paar auto's voorbij gekomen waren de straat ijverig aan begon te vegen. Er mocht eens een renner uitglijden over een losliggend keitje!

Het duurde toen niet lang meer of de commerciële wagens kwamen eraan. Er werden diverse soorten petjes en hoedjes, zoutjes, snoep, sleutelhangers, waterflesjes en grote groene handen "uitgedeeld". Dat wil zeggen, ze werden links en rechts uit de diverse auto's naar het publiek gegooid en dan was het grabbelen geblazen! Zelfs het hier inmiddels al lange tijd uitgestorven biermerk Buckler kon worden gescoord. De gendarme werd bijna gek van al die "Ollanders" die niet keurig aan de kant van de weg bleven staan, maar telkens een paar stapjes (teveel) naar voren zetten om de spullen aan te kunnen pakken.

Vervolgens was het wachten op het peloton. Dit werd rond half 12 verwacht. Er kwamen nog een aantal wagens van televisie en radio voorbij, met daarin onder andere Mart Smeets.

Op een gegeven moment werden de helicopters, die boven de renners vlogen, in de verte zichtbaar. Maar liefst 5 stuks leken haarspeldbochten in de lucht te vliegen. Je zag ze (en dus het peloton) steeds dichterbij komen.

Het peloton bedwingt het colletje bij Carla-Bayle

Op het moment van aankomst in Carla-Bayle was er een klein kopgroepje, maar bij het verlaten van Carla was het peloton weer helemaal compleet.
Nadat de laatste ploegleiderswagens gepasseerd waren, was het circus op dit punt voorbij en werd de weg van Carla-Bayle naar Le Fossat weer opengesteld voor verkeer. Wat leuk om dit eens "in het echt in Frankrijk" mee te kunnen maken. In 1996 kwam een etappe van de Tour de France door Nuenen, maar de sfeer toen kun je niet vergelijken met het sfeertje van 17 juli 2005!

De echte liefhebbers kwamen dit jaar goed aan hun trekken, want op zaterdag 16 juli was de etappefinish in Ax-3-Domaines. En op woensdag 20 juli kwam de Tour aan de noordkant van de snelweg Toulouse-Tarbes-Lourdes voorbij. Ook toen zijn er parkbewoners gaan kijken.